De cultuurverslaggever
Verhalen over artiesten, theaters, podia en festivals in Zuid-West Nederland en Vlaanderen

Meest persoonlijke voorstelling ooit: Harrie Jekkers komt naar Breda

Achter de duinen is de meest persoonlijke voorstelling die Harrie Jekkers ooit heeft gemaakt. De Haagse zanger en cabaretier vertelt middels liedjes en conferences over zijn jeugd, zijn ouders en over Ibiza, waar hij sinds de eeuwwisseling een prachtig vrijstaand huis bezit. Zaterdag 11 juni is hij te zien in het Chassé Theater in Breda.

Ruim 20 jaar speelde Harrie Jekkers geen soloprogramma in het theater en toch voelt hij zich nog steeds thuis, zo in zijn ‘uppie’ op het podium. ,,Het is net als zwemmen of fietsen, dat verleer je niet”, aldus de 70-jarige Hagenees die onlosmakelijk verbonden is aan nummers als Oh Oh Den Haag en Over de Muur (met zijn band Klein Orkest). ,,Je zou deze voorstelling bijna ‘Harrie Jekkers de musical’ mogen noemen’”, zegt hij met een knipoog. ,,Het bevat liedjes en verhalen over het leven van mezelf, maar zeker ook van mijn familie, in het bijzonder mijn ouders. Bijvoorbeeld over mijn vader die hield van ADO, klaverjassen en bier. Als ik terugdenk aan mijn jeugd heb ik een gelukzalige en geborgen tijd gehad. Ik leefde samen met mijn lieve ouders en broer in een klein Haags flatje, maar er was voldoende warmte. De kolenkachel zie ik nog voor me en de ijsbloemen op de ruiten. Dat we niet veel hadden, zag ik niet als belemmering. Als ik bij vriendjes thuiskwam hadden ze precies hetzelfde flatje, er waren geen rijke mensen in de buurt.”

Het mag dan een onbezorgde jeugd zijn geweest, gestimuleerd om artiest te worden wordt kleine Harrie allerminst. ,,Mijn vader was magazijnbediende en mijn moeder naaister, er werd bij ons nauwelijks over cultuur gesproken. Van een schouwburg had ik nog nooit gehoord en over gitaarles zei mijn vader ‘nee hoor, die rotherrie, daar hebben we geen zin in’. Op de middelbare school kwam ik pas in aanraking met toneelspelen. Dat vond ik prachtig. Thuis vertelde ik, ‘ik wil naar de toneelschool’. ‘Daar komt niets van in’, zei mijn vader ‘daar gaan ze alleen maar met elkaar naar bed’. Ik koos uiteindelijk voor een studie Engels, precies zoals mijn ouders wilden.”

En toch wordt Jekkers artiest. Zonder uitgestippeld plan valt hij van de ene in de andere verbazing. ,,Dat begon allemaal toen ik in bandjes ging spelen. Ik was een laatbloeier en als kerel van rond de 30 jaar stond ik met Klein Orkest voor volle zalen te spelen. Ineens konden we leven van het artiestenbestaan. Mijn impresariaat vroeg, kun je niet een keer een soloprogramma maken? Ik ben gaan schrijven en daar kwam de voorstelling ‘Het gelijk van de koffietent’ uit voort. Dat werd een enorme hit en ineens was ik cabaretier. Nooit gedacht vooraf, maar daar had ik mijn plek gevonden. Cabaretier is het leukste beroep wat er is, leuker dan zanger of schrijver.”

Vanaf dat moment speelt Jekkers een aantal succesvolle shows. In 2000 besluit hij ineens te stoppen en het bestaan in de schijnwerpers in te ruilen voor een verhuizing naar het Spaanse platteland. ,,Voor mijn gevoel had ik op dat moment niets meer te melden. Ik ben geen Youp van ’t Hek of Freek de Jonge, die helemaal versmolten is met het vak. Voor mij is het geen probleem om niet op een podium te staan. Na een ‘pauze’ van 13 jaar belde Jeroen van Merwijk me op, laten we samen weer het theater in gaan. Daar heb ik ‘ja’ op gezegd en we stonden uiteindelijk in een vol carré. Vanaf dat moment kreeg ik de smaak weer te pakken.” Na zijn programma met de inmiddels overleden Van Merwijk doet Jekkers nog een comebackshow met Klein Orkest. ,,Nadien kreeg ik een prachtige brief van de Koninklijke Schouwburg Den Haag of ik alsjeblieft een one man show wilde komen doen, als opvolging van Paul van Vliet. Daar is deze voorstelling ‘Achter de Duinen’ uit ontstaan.”

De cabaretier roept fans op zeker te komen kijken, want met Jekkers weet je het maar nooit. Het kan zomaar zijn laatste programma zijn. ,,Je zult mij niet snel horen zeggen: ‘ik hou er mee op’ of ‘ik ga absoluut door’, dat weet ik nog niet. Wat wel zeker is, na de huidige reeks optredens verdwijn ik weer voor onbepaalde tijd van het podium. Het volgende theaterseizoen zul je mij niet zien.”

Dan trekt Jekkers zich weer terug in zijn ‘paradijsje’ op Ibiza. Een plek waar hij als kleine jongen van droomde, en waar hij in de voorstelling uitgebreid bij stil zal staan. ,,Vroeger wilde ik een eigen huis vlakbij de middellandse zee. Als arbeiderszoon dacht ik ‘dat is niet voor mij weggelegd’. Toen ik goed geld ging verdienen, vond ik het geweldig dat ik een stuk grond kon kopen in Spanje en een prachtig vrijstaand huis kon laten bouwen. Al 22 jaar zit ik hier met veel plezier. Dure auto’s, een boot, spullen in het algemeen, het doet me allemaal niets. Maar dit leven met alle vrijheid, op een idyllische plek met palmbomen en een eigen zwembad. Ja, daar heb ik helemaal mijn plek gevonden.”

Zaterdag 11 juni, 20.00 uur in het Chassé Theater in Breda

Bestel hier je tickets voor deze voorstelling

In de voorstelling gaat het ook over Ome Jan:

 
 
 
E-mailen
LinkedIn