TRYO: Avond komisch talent ontdekken in Goes

Nieuw komisch talent ontdekken kan ook in Zeeland. Heel gemakkelijk zelfs, tijdens de voorstelling ‘TRYO’. Op deze avond presenteren drie cabaretacts zich met een korte try-out aan het publiek. De Cultuurverslaggever nam een kijkje tijdens de humoristische show in Theater de Mythe in Goes.

Foto's en verslag: Hans Puik 07-10-23

Voordat het grote publiek ze ontdekt heeft, brengt TRYO een nieuwe lichting cabaretiers naar het theater. Dat is de leus waarmee deze voorstelling wordt aangekondigd. Iedere show omvat een wisselende line-up. Het enige wat vooraf vaststaat: Het publiek gaat nieuwe talenten ontdekken.

In De Mythe wordt er op deze zaterdagavond (o.l.v. MC Dave Felida) een podium gegeven aan Joey en Dave, Ramon Chatrer en Esther van der Voort. Namen die (waarschijnlijk) nog niet tot de verbeelding spreken, maar in 2005 had ook nog niemand van Patrick Laureij gehoord en Jochem Myjer of Hans Teeuwen zijn ook ooit als volslagen onbekenden voor publiek gaan spelen. Wie weet zegt het aanwezige publiek in De Mythe over vijf jaar: ‘Ik was er bij toen ze optraden en nog niet bekend waren.’ Het liefste zou je dan een volgestampte zaal zien, dat is helaas niet het geval (al zijn er genoeg mensen voor een leuke sfeer). Mensen lijken eerder te kiezen voor de geijkte namen. Jammer (en wellicht begrijpelijk). Juist een nieuwe lichting heeft behoefte aan spelen voor een groot publiek.

Try-out
Iedere act krijgt de kans om dertig minuten te ‘try-outen’. Het spits wordt afgebeten door een duo: Joey en Dave. Twee getalenteerde broers die pijnlijke onderwerpen niet uit de weg gaan. Humor is voor de twee altijd al een manier geweest om heftige levensgebeurtenissen te verzachten, bespreekbaar te maken of op z’n minst zwaar te ontkennen. De speech die de broers houden op de uitvaart van hun vader wordt aangehaald. Al blijft er voor de jongste van de twee niet veel meer over dan ‘Lieve papa, toedeloe’, als zijn oudere broer wat onderwerpen uit zijn speech heeft geschrapt.

Niet voor niets haalden deze twee ‘sterren in de dop’ met hun eerste theaterprogramma ‘Verbrand Je Vingers Niet’ de finale van het Cameretten festival. Het gedeelte waarin ze een bezoekje brengen aan de sauna (en niet op een badkledingdag) is hilarisch. Al is Dave het daar niet mee eens: ‘Elke scene die jij schrijft ben ik de lul’, zegt hij tegen zijn oudere broer. In dit geval vrij letterlijk.

Rauwe kleinkunst
Daarna komt Ramon Chatrer het podium op. In 2020 won hij de Jury,- Publieks,- en Persoonlijkheidsprijs van het Groninger Studenten Cabaret Festival. Hij was wekelijks te horen met een cabaretrubriek bij Giel Beelen op NPO2 en stond twee jaar geleden in de finale van het Amsterdams Kleinkunst Festival met zijn muzikale voorstelling ‘Roestplaats’. Met rauwe kleinkunst en zang vanuit zijn tenen bespreekt de cabaretier alles wat we al jaren verdrukken. Zijn kernvraag: Hoe gaan we om met onze kwade kanten als we eigenlijk liefdevol willen zijn?
Hij brengt een leuke afwisseling tussen liedjes en stand-upcomedy, vooral zijn ‘flauwe liedje’ (naar eigen zeggen) over zijn ex als stewardess slaat aan in de zaal. Ook zijn datingleven (en dan vooral de date met ‘het paardenmeisje’) staat centraal, al is hij inmiddels ‘aan’ de vriendin. En ohja, Charter is Frans voor castreren, vertelt hij nog even. Dat we het maar weten.

Hockeymoeder
De laatste act van de avond is Esther van der Voort, die naast cabaretière ook dagvoorzitter is. Een verfrissende verschijning, tikje eigenwijs en messcherp als het op humor aan komt. Ze maakt er een persoonlijk stukje van, waarin haar leven van een alleenstaande moeder met vier kinderen centraal staat. Deze dame heeft een sterke podiumpresentatie, zoals we dat zo mooi noemen. Er komt echt iemand binnen. Het recht-door-zee type dat het publiek gelijk om haar vingers wind. Haar stukje over ‘Magische Mandy’ en iets met een volle maan (voor het volledige verhaal moet je echt naar haar show gaan kijken) heeft veel potentie. Net als het gedeelte over haar rol van keurige hockeymoeder (alhoewel ze zich meer beschouwd als een iets minder keurige voetbalvader). Ondanks een cursus ‘goed gedrag langs de hockeylijn’ krijgt ze het toch nog voor elkaar om ‘als je scoort krijg je een pony’ te roepen.

De tijd vliegt voorbij, voor je het weet is het kwart over tien en alweer afgelopen. Kortom, er is voldoende amusement. De eerlijkheid gebied ook te zeggen dat de zaal niet dubbel ligt van het lachen. Het zijn alle drie acts met de nodige potentie, tegelijkertijd is het ook nog ‘maar’ een try-out, de plek om dingen uit te proberen. Met wat finetuning zit er genoeg muziek in de shows van deze drie artiesten.