De cultuurverslaggever
Verhalen over artiesten, theaters, podia en festivals in Zuid-West Nederland en Vlaanderen

Volkszanger soms te emotioneel om te zingen

Zeeuwse volkszanger Ramón Prins maakte heel wat mee: ‘Soms ben ik te emotioneel om te zingen’

VROUWENPOLDER - Ramón Prins heeft een eigen geluids- en lichtbedrijf en is als zzp’er werkzaam in de bouw, maar zijn echte passie is zingen. Achter zijn vrolijke verschijning van volkszanger schuilt echter een traan.

Hans Puik 28-01-21, LINK NAAR PUBLICATIE IN HET AD

De 35-jarige Ramón Prins is geboren in Zierikzee en hij woont tegenwoordig in Vrouwenpolder. Muziek is hem met de paplepel ingegoten. Hij is de zoon van John Prins, die met name in de jaren 80 bekendheid genoot als onderdeel van het Schelde Trio. ,,Als kind zat ik vaak naast hem achter het orgel. Hij leerde mij Vader Jacob spelen en later werden dat steeds meer liedjes.”

Ondanks de ‘muzikale opvoeding’ had Ramón nooit gedacht dat hij ooit op een podium zou staan. ,,Een jaar of vijf geleden ben ik pas begonnen met zingen. Ik was op een gezellig feestje waar mij werd gevraagd: ‘Wil je eens een liedje zingen?’ ‘Daar ga ik niet aan beginnen’, was mijn reactie. Of het de drank was of de aanmoedigingen van de mensen om me heen, uiteindelijk stond ik toch op het podium. Het eerste nummer dat ik zong was Kali van Django Wagner. Mensen reageerden enthousiast, maar toch vond ik het in het begin lastig om op te treden. Met knikkende knieën stond ik te zingen, ik moest mijn podiumvrees overwinnen.”

Bij eetcafé De Banjaard in Zierikzee verzorgde Ramón in die periode steeds vaker optredens. Langzaamaan leerde hij steeds meer te genieten van het zingen voor publiek. Zelfs zo dat hij in 2017 zijn eerste single uitbracht. ,,Een eigentijdse bewerking van de Armand-klassieker Ben ik te min. Dat nummer is puur jeugdsentiment. Met mijn broer heb ik ontelbare keren in de auto mee gezongen ‘Ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne.’ De keuze voor dit lied was op die manier snel gemaakt.”

Een jaar later kwam de goedlachse zanger met een eigen nummer. Maak het beste van je leven is een vrolijke foxtrot, maar de tekst heeft een beladen ondertoon. Het is een eerbetoon aan Theresa, een goede vriendin van Ramón, die na een kort ziekbed op 28-jarige leeftijd overleed.

,,Tijdens een onderzoek in het ziekenhuis werd er bij haar darmkanker vastgesteld. Ik zei nog tegen Theresa, ‘ik ga een liedje voor jou maken.’ Ze was heel benieuwd naar het nummer, maar helaas is het te laat gekomen. We hebben een benefietconcert gehouden met verschillende zangers, om haar laatste wensen in vervulling te laten gaan. Het heeft niet meer mogen baten, want de nacht na het concert werd ik gebeld dat ze was overleden.”

Reginald Peene

Begin vorig jaar maakte Ramón opnieuw de kwetsbaarheid van het leven van dichtbij mee. Samen met zijn vriend Reginald Peene nam hij een benefietsingel op, een eigen vertolking van het bekende nummer You’ll never walk alone. Op 28 juni 2020 overleed Peene op 54-jarige leeftijd. ,,Reginald vroeg mij enkele jaren geleden of we een keer samen een nummer konden zingen. Hij dacht aan You’ll never walk alone. Ik reageerde wat aarzelend. ‘Mooi nummer, maar ik ben heel slecht in Engels.’ ‘Ik trek je er wel doorheen’, beloofde hij mij.Het is ook mooi dat de muziek helpt om de herinnerin­gen levend te houden

Vervolgens hebben we dat lied regelmatig samen gezongen. Toen hij mij vertelde dat hij kanker had en dat het ‘foute boel was’, kwam dat hard aan. Ik heb mijn wens uitgesproken om nog samen een single op te nemen. Hij zei, ‘dan heb ik nog een beter plan, zullen we het maken voor het KWF?’ Zo waren we er binnen een minuut uit.” Tijdens een rustweek van zijn chemokuren slaagde Peene er in zijn gedeeltes in te zingen. ,,Vervolgens hebben we in sneltreinvaart de cd gemaakt en de hoesjes laten drukken.”

Als Ramón praat over zijn overleden vriend, schiet hij vol. ,,Het is nog zo vers allemaal. Ik ben blij dat we samen dit nummer hebben opgenomen, maar er zullen in de toekomst dagen zijn dat ik te emotioneel ben om het te zingen. Dat geldt ook voor het lied voor Theresa. Het is soms te pijnlijk, maar ook mooi dat de muziek helpt om de herinneringen levend te houden.”

 
 
 
E-mailen
LinkedIn