Brabant op haar mooist: Breda Live laat bezoekers genieten van afwisselend programma
Van volkszanger tot rockband, het komt allemaal voorbij tijdens twee dagen Breda Live. Maar als zelfs de meest stijve heupen in beweging komen, weet je dat het om een goed festival gaat. Breda Live – de jaarlijkse muzikale trots van de stad - wist vrijdag en zaterdag opnieuw een succeseditie af te leveren.
Hans Puik – 05-07-25
Waar vrijdag met Xander de Buisonje, Roxy Dekker, Goldband, Kane en La Fuente Breda Live al een mooie openingsdag kende, begint het op de tweede en afsluitende dag al vroeg. Nog voor de klok twee uur slaat, stromen de eerste bezoekers het Chasséveld op. Op het podium opent Abel de dag met o.a. zijn bekendste nummer Onderweg. De hit uit de vroege jaren 2000 roept herinneringen op aan zomers die inmiddels ver achter ons liggen – en toch voelt het alsof alles weer even is zoals toen. Nostalgie en zonlicht, een mooi begin van de festivaldag, al moet het publiek duidelijk nog opwarmen.
Met Kensington wordt het veld nog een beetje meer wakker geschut. De gitaren galmen over het gras, en bij refreinen van ‘Sorry’ en ‘Streets’ zingen duizenden kelen mee. Misschien is voor velen nog wennen aan het beeld met de nieuwe frontman Jason Dowd, maar de nummers zijn natuurlijk herkenbaar.
Langs de randen van het terrein schuifelen mensen langs foodtrucks. Mensen dansen met een loempia in de hand, terwijl ergens verderop speciaalbier wordt getapt. Het is de ideale temperatuur, en een enkele regendruppel daar gelaten, is het genieten met een hoofdletter g. Zeker wanneer in de namiddag presentator Guido Weijers Yves Berendse & Band aankondigt. De zanger brengt warme meezingers, zonder dat het glad wordt. Vooral ‘Terug in de tijd’ wordt luidkeels meegezongen, maar ook veel andere hits werken aanstekelijk. Plots ‘gooit iedereen zijn schoonmoeder uit het raam’, als Berendse een bekend nummer van vroeger inzet. Ook brengt hij voor het eerst live ‘Nachtenlang’, een nieuw nummer dat hij samen met Donnie uitbracht. Het ligt meteen lekker in het gehoor.
Son Mieux is inmiddels een gekende naam op festivals en de volgende die de tienduizenden in Breda aan het dansen weet te krijgen. Hun mix van alternatieve pop en disco blijkt precies wat het publiek nodig heeft om los te komen van de grond. Zanger Camiel Meiresonne straalt een bijna onuitputtelijke energie uit. Sowieso toont de groep maar weer eens aan een zekerheidje te zijn op ieder festival met een paar tophits en een mooie show.
Dan, als de avond valt en de zon langzaam achter het casino zakt, verschijnt Guus Meeuwis op het podium. Hij hoeft eigenlijk niets te zeggen. De eerste akkoorden van Het is een Nacht zijn genoeg voor een collectieve eruptie van stem, emotie en Brabantse trots. Mensen zingen met ogen dicht, armen om elkaar heen geslagen. Brabant volgt niet veel later – een moment van herkenning, van thuiskomen.
En dan de finale. Als de zon al een tijdje achter de wolken is, komen de lampen. En de beats. Afrojack gooit het tempo omhoog met lasers die het veld in vuur en vlam zetten. De overgang is bruut, maar precies goed. Het publiek wil geen rust meer, het wil dansen. Springen. Alles eruit gooien. De grond trilt, het publiek danst op adrenaline. Even later, terwijl het laatste nummer uitsterft en de mensen langzaam naar de uitgang lopen, blijft één ding hangen: Breda heeft weer laten zien wat het kan. Muziek, mensen, saamhorigheid – en dat allemaal op twee zomerdagen in juli.
